Ohola is Samaria en Oholiba is Jeruzalem.

Ezechiël 23:1-10

Verboden vruchten smaken het lekkerst. In onze dagen zijn we wat meer open over seksualiteit, er waren dagen waarop het leek alsof seksualiteit bij mensen niet voorkwam. Dat heeft in die dagen nogal wat leed en ellende veroorzaakt. Mensen trouwden met elkaar niet wetend dat er meer contact mogelijk is dan alleen zoenen. Verhalen in de Bijbel die gaan over seksueel verkeer werden dan ook overgeslagen. Het verhaal van de zusters Ohola en Oholiba vindt je echt niet terug in kinderbijbels, helaas ook tegenwoordig niet in jeugdbijbels. Nu gaat het verhaal over deze twee zusters dan ook niet over twee vrouwen maar over twee steden, eigenlijk over twee landen, Juda, met als hoofdstad Jeruzalem en Israël met als hoofdstad Samaria. De regering van David en Salomo was al lang verleden. Eén rijk waar de God van Israël centraal stond was er niet meer. In Kanaän speelde seksualiteit in de religie een grote rol. Je moest maar afwachten of er vruchtbare regens kwamen die het land bevloeiden en een goede oogst mogelijk maakten.

Voor die vruchtbaarheid had men goden die tevreden moesten worden gesteld. In Tempels werkten vrouwelijke en mannelijke prostituees waar zaad moest worden gestort om de god Baäl over te halen zijn zaad in de aarde te laten vallen, het zaad van Baäl was de vruchtbare regen. De aarde was vrouwelijk, of als de god dat als afwisseling wilde, mannelijk. In de aarde waren palen gestoken, de Asjeera palen om de god te laten weten waar hij zijn genot kon halen. Het was de God van Israël een gruwel. Maar in Juda en Israël was het kanaänitische bijgeloof niet genoeg. Er was meer te halen in de wereld. In Egypte was men afhankelijk van de jaarlijkse overstroming door de Nijl. Daar was een heel stelsel van irrigatie gemaakt en er waren goden die voor de bevloeiing van het land moesten zorgen. Ook daar speelde seksualiteit een grote rol in de godsdienst. Israël had ook nauwe banden met Assyrië. De Koningen van Israël, en later die van Juda ook, betaalden belasting aan de koningen van Assyrië. In Assyrië zag men die lui van Israël dus graag komen. Zij waren een beloning van de goden van Assyrië.

Mensen lopen vanouds de hypes na die nieuw zijn, die voorspoed en jeugd suggereren, die een lang leven lijken te beloven. De rijkdom van de elite in een samenleving lijkt je te beloven dat werken en zwoegen eigenlijk helemaal niet hoeven. Daarom willen veel mensen altijd weer de levensstijl van de elite nadoen. Op dezelfde plaatsen met vakantie, hetzelfde aan kleding, hetzelfde aan vervoer, hetzelfde aan voedsel. Het is meestal valse namaak. In onze dagen kunnen mensen die niet bij de elite horen dat zich alleen veroorloven als anderen er armoede aan beleven. Zo wordt onze goedkope kleding gemaakt door kinderen die aan de naaimachines geketend zijn en in slavernij werken. Veel goederen die we hier voordelig kunnen kopen en die lijken op de goederen van de elite worden gemaakt door mensen die er nauwelijks voor worden betaald in fabrieken die zeer onveilig zijn, waar je ziek wordt en ongevallen aan de orde van de dag zijn. Dat wat Ezechiël verteld over Ohola en Oholiba zou ons wakker moeten schudden en ons doen afvragen waar wij ons prostitueren voor de rijken, voor de afgoden uit onze dagen. Denk zelf na, ga op onderzoek uit en leef het houden van je naaste als van jezelf ook in de aankoop van kleding en goederen.

Plaats een reactie