De hogepriesters en het hele Sanhedrin

Matteüs 26:57-75  

De processen die na de arrestatie van Jezus worden gevoerd zijn zeer interresant voor juristen. Uit die hoek komt vaak de opmerking dat geen van de processen een schijn van legitimiteit hebben. Alle regels die in de dagen van Jezus van Nazareth golden voor een eerlijk proces werden geschonden. Maar ons gaat het om de inhoud. Wat gebeurd er en wat zegt ons dat vandaag de dag. Het begint in het paleis van de Hogepriester. Die wordt met name genoemd omdat er een familie was waar de Hogepriesters uit voort kwamen. De vraag was wel of dat nu afstammelingen waren van Aäron. Er waren volgens het verhaal van Matteüs geen getuigen te vinden van overtredingen van de wetten van Mozes en dat Sanhedrin was er juist voor om die overtredingen vast te stellen en de daarbij horende straf te bepalen. Zou Jezus bijvoorbeeld de Sabbat hebben geschonden of daartoe hebben opgeroepen dan zou hij volgens de Wet uit het boek Exodus zeker ter dood gebracht zijn, daar zouden geen valse getuigen voor nodig geweest zijn. Maar Jezus van Nazareth was een vrome Jood die de Wetten getrouw onderhield en volgens Matteüs zelfs had gezegd dat je nog geen punt en geen komma van de Wet zou mogen afdoen. Je moet de Wet in vervulling brengen. Als niemand meer iemand dood dan is het gebod van Gij zult niet doden in vervulling gegaan, zo ver is het zelfs in onze dagen nog niet.

De beschuldiging waarmee getuigen kwamen was uiteindelijk een onzin verhaal. Niemand kan het tempelcomplex afbreken en in drie dagen weer opbouwen. Dat moet een overdrachtelijke betekenis hebben gehad. Na de verwoesting van de Tempel in het jaar 70 en de oproep om de Wet van Mozes in je hart te laten schrijven werd dat dan ook duidelijk. Paulus schrijft  dat je lichaam een Tempel is waar de Wet van God tot leven komt. Jezus wijst nu op de profetie van Daniël. Die had zich er niet bij kunnen neerleggen dat onschuldigen werden gemarteld en gedood en de schuldigen schijnbaar vrijuit gingen. Zo werkt de God van Israël niet. Die bevrijding uit het land van de dood, Egypte, waar de God van Israël mee begonnen was houd niet ineens op. Die bevrijding zal ook de terugkeer uit de ballingschap met zich meebrengen. Er komt een oordeel over de schuldigen en de slachtoffers. Daniël schetst dan het visioen van de Mensenzoon die aan de rechterhand van God plaatsneemt en de macht krijgt het oordeel over de schuldigen uit te spreken. Jezus zegt, nu hier is die Mensenzoon, als jullie in het geheim een onschuldige met valse getuigenissen veroordelen dan is duidelijk wie de schuldigen en wie de slachtoffers zijn. Godslastering wordt dat genoemd, kritiek op machthebbers ligt altijd gevoelig, maar ze kunnen twitter en facebook afsluiten de waarheid komt altijd door mensen weer boven tafel.

Dat we weet hebben van het verloop van het proces tegen Jezus van Nazareth hebben we te danken aan Petrus. Hij was zijn leraar gevolgd tot in de paleistuin toe. De Evangelist Johannes beschrijft hoe hij daarbij geholpen werd door een lid van het Sanhedrin. Maar voor Matteüs is het verloop van dit valse proces genoeg. Jezus betrekt alle beschuldigingen op zichzelf, hij weigert om ook maar een kleine verwijzing te maken naar zijn leerlingen en de grote groepen mensen die hem gevolgd zijn. Dat betekent de redding van al die mensen maar ook maakt het duidelijk hoeveel gevaar die leerlingen en volgelingen wel niet liepen. Ze zouden het bewijs kunnen vormen dat Jezus een opstand aan het voorbereiden was. Petrus wordt daardoor wel gedwongen te ontkennen dat hij een volgeling was  van de gevangene. Hij zou Jezus zelf in gevaar in hebben gebracht en niet alleen zichzelf. Petrus blijft hier niet onverschillig bij. Hoezeer hij Jezus ook lief heeft, de keus die deze Jezus heeft gemaakt en onderweg naar de Olijfberg nog eens duidelijk had gemaakt slaat diepe wonden. Als de haan kraait, het ochtend wordt, en Petrus inderdaad volledig afstand heeft moeten nemen van Jezus, drie maal had hij hem verloochend, dan weent hij zeer. Ook wij moeten er dus op bedacht zijn niet onze eigen eer altijd te laten gelden, onze trots op de keuzes die we gemaakt hebben. Het gaat altijd om de gevolgen voor de ander. Waar wij voor staan is de Liefde voor de ander, een liefde die zichzelf niet zoekt zou Paulus in het lied van de liefde ons voorzingen. Daar mogen we elke dag weer op bedacht zijn, ook vandaag.

Plaats een reactie