Maar dat is de koning van Israël

1 Koningen 22:29-40

Als de leider valt raken de soldaten in verwarring. Vechten op eigen verantwoordelijkheid wordt in een leger nu eenmaal niet aangemoedigd. Daarom is het zo bijzonder als manschappen in het heetst van de strijd wel de verantwoording voor hun kameraden op zich nemen, soms worden ze daarvoor ook onderscheiden, vaker worden ze daarvoor bestraft. Koning Achab heeft ervaring met oorlog voeren en weet dat het doden van de leiding de overwinning voor de vijand dichterbij brengt. Hij laat Josafat dan ook in vol koningsornaat de strijd in gaan terwijl hij zelf de kleding aantrekt van een gewone boogschutter in een strijdwagen. Helpen doet het niet. De vermomming van Josafat wordt doorzien en de pijlen vliegen zo talrijk rond dat er altijd wel een pijl is die je kan treffen. Als je niet gedood wil worden moet je geen oorlog voeren. Dat is de boodschap van dit verhaal. Al die profeten hadden Achab alleen maar gesterkt in zijn oorlogszucht.
Maar zelfs die éne profeet die de waarheid sprak en de ondergang van Achab voorspeld had kon hem niet van zijn plannen afbrengen. Micha had dus niet de toekomst voorspeld maar alleen verteld hoe de dingen af zouden lopen. Naar waarschuwers voor onheil moeten we ook vandaag de dag luisteren. Dat de voortdurende honger en armoede in Afrika steeds weer wanhopige mensen naar Europa doet gaan is geen toekomstvoorspelling maar de gewone waarheid en een profetie als die waarheid verbonden wordt met onze weigering met Afrika te delen en te zorgen voor eerlijke handelsverhoudingen. Juist in onze financiële crisis dreigt de armoede en de wanhoop in Afrika vergroot te worden. De druk op onze eigen samenleving wordt daardoor groter en de angst bij mensen die nog wat te verliezen hebben ook waardoor ze naar sterke mannen gaan zoeken die uit angst muren willen bouwen om ons volk en alles wat hen vreemd is willen verwijderen.

In het verhaal van de Bijbel gaat Achab dood en sterft hij een onreine dood als teken hoe slecht hij wel niet is, de bron waarin zijn wagen wordt gewassen is door hoeren verontreinigd en de honden likken zijn bloed op. Hij had de kans gehad dat lot te ontlopen door vrede te bewaren en te zorgen voor de armen in zijn land. Wij kunnen de druk op onze samenleving verlichten door werkelijk te gaan delen en eerlijke handelsverhoudingen te scheppen. Angst hoeven we dan ook niet te hebben, onze overtuigingen houden het door de eeuwen heen uit, de liefde voor de naaste is zelfs door de dood heen uit te houden. Angst dient daarom alleen bestreden te worden. We zullen het per slot niet alleen in ons land samen moeten doen maar in de hele wereld samen doen. Als Josafat en Achab dat hadden begrepen zou het met hen beter zijn afgelopen, laten wij er tenminste lering uit trekken.

Plaats een reactie