Genesis 13:1-18
Â
Dan maar weer de woestijn in terug naar dat land Kanaän. Daar woonden ook nog mensen en daar waren zelfs mensen die zich in dorpen en steden hadden gevestigd. Voor veehouders zoals Abram moet dat een vreemde cultuur geweest zijn. Telkens als het gras op was trokken ze verder. De herders leiden het vee naar grazige weiden en zochten rustig water uit om het vee te drinken te geven. De neef van Abram kiest daarom ook voor de vallei langs de rivier waar het water het rustigst is en de grond het vruchtbaarst. Daar waren ook de grootste steden. Abram blijft in de heuvels waar minder mensen waren en dus minder concurentie te verwachten viel. De God van Abram belooft hem dat hele gebied in de toekomst. Een vreemde belofte.
Goden waren goden voor de plaats waar ze waren. Er werd een beeld neergezet en daar woonde die god, voor het gebied rond dat beeld mocht die god zorgen. Abram trok rond, aan een God die streek of plaatsgebonden was had hij niks. Abram bouwde daarom af en toe een altaar maar liet dat altaar ook weer net zo gemakkelijk in de steek. Als hij eenmaal geofferd had hoefde hij niet meer terug naar dat altaar. Voor nomanden een rustgevend idee zo’n God die met je meetrok en je visioenen gaf van een rijke toekomst. Wij hebben het ook in onze dagen meer op tijdelijke goden. Hypes noemen we ze ook wel. Goden die beloften doen voor de korte termijn en je rijkdom en welvaart beloven als je maar genoeg aan hen offert. Wie niets heeft te offeren, of investeren, wordt ook niet door die goden beloont. Zelfs de regering gedraagt zich als zo’n tijdelijke god.
Overal moet op bezuinigd worden maar ze beloven de mensen die het meeste belasting betalen ook de grootste stijging van hun inkomen voor volgend jaar In elk geval wordt aan grote inkomensstijgingen voor de rijksten door de regering niks gedaan, een gerusstellende gedachte voor hen die alles al hebben. Die God van Abram, waarvan verteld wordt dat die er al voor het begin van de aarde was, gaat over eerlijk delen, over keuzes maken met respect voor mensen. Abram koos niet voor niets de heuvels waar weinig mensen woonden. Hij viel niemand lastig, stelde zich niet op als concurent. Als je onze politici hoort dan lijken de armen, de zieken en gehandicapten het wel expres te doen, hun zorg wordt dan ook een last genoemd, de zorg wordt onbetaalbaar genoemd, de armen kunnen het niet zelf betalen en de rijken hoeven niet bij te dragen. Elke dag mogen we kiezen in welk deel van het land we willen wonen, eigenlijk een keuze tussen de hypes en de God van Abram.