Marcus 5:21-34
De samenstellers van het leesrooster hebben het verhaal van vandaag in 2 stukken geknipt. Mannen vinden het namelijk gemakkelijker net te doen of het twee verhalen zijn en het zijn vast mannen die het leesrooster hebben samengesteld. Mannen kunnen namelijk niet zoveel met de menstruatie van vrouwen. Vrouwelijke sexualiteit is al helemaal iets waar mannen niet zoveel mee kunnen. Eeuwenlang hebben ze zelfs gedacht dat de Bijbel vrouwen het hebben van hun eigen sexualiteit verbood. Dat staat wel nergens maar het ontslaat mannen van een heleboel verantwoordelijkheid. De vrouw uit dit eerste deel van het verhaal is daar een mooi voorbeeld van. Als een vrouw menstrueerd moet je haar respecteren en met rust laten staat er in de Wet van de Woestijn, de wetten die Mozes ooit aan het volk had gegeven. In het bloed zetelt het leven en als een vrouw bloed verliest dan moet je voorzichtig zijn. Op zich helemaal niet van die onverstandige adviezen maar je gaat nu eenmaal ook niet aan vrouwen vragen of ze misschien wel of niet menstrueren.
Daarom was de regel ontstaan om vrouwen helemaal maar niet meer aan te raken. De Islam heeft die regel later overgenomen en oud minister Verdonk is daar ooit nog eens tegen aan gelopen. In plaats van er over te praten en uit te zoeken wat er aan de hand was reageerde ze beledigd of die primitieve man minder dan haar was. Die man deed dus zoals alle mannen in de Bijbel. Dat gedrag had wel tot gevolg dat de vrouw uit dit verhaal een paria werd, tot de onaanraakbaren ging behoren. Geen arts kon haar genezen, nee die maandstonden horen nu eenmaal bij een vrouw. Alleen herkende ze in Jezus iets dat ze in niemand anders ooit gezien had. Hij zorgde dat mensen er weer bij konden horen. Dus raakte zij hem aan, als dat taboe eenmaal doorbroken zou zijn moest het immers beter gaan. En het lukte ,Jezus stond midden in de menigte toe dat deze vrouw hem aanraakte, vloeingen of niet, ze hoorde er bij, genezen en wel.
Als wij overigens zo krampachtig blijven doen over vrouwelijke sexualiteit kunnen ze er ook dood aan gaan. En omgaan met vrouwelijke sexualiteit hebben mannen nog steeds niet geleerd. Daar waar vrouwen willen laten zien hoe mooi ze zijn schrikken mannen er van. Aan de andere kant zijn lust en begeerte ook zaken waar je aan kunt verdienen en voor het opwekken van lust en begeerte kun je vrouwen als voorwerpen gebruiken. Een discussie over bloot in reclame is daarom maar al te zinvol, maken we voorwerpen van onze zusters of mogen we ze als mens blijven bekijken. Maar bloot op zich, bloot op straat of strand, of bloot in de kunst, daar is niets tegen, daarbij gaat het altijd om mensen die net zo mooi zijn als wijzelf, ieder mens is immers even mooi. Al die angst voor vrouwelijke sexualiteit kan ook dodelijk zijn voor vrouwen. Maar dat is iets voor het volgende verhaal.