Jakobus 4:1-10
Er wordt wel eens gedaan of het Christelijk geloof een levenshouding is waarbij niks mag en van alles moet. Niets is minder waar. Paulus wees ons er al op dat vrijheid het hoogste goed is voor een Christen en wie de brief van Jacobus goed leest zal het opvallen dat er veel vermaningen in staan maar geen geboden of verboden. De oproep om je te onderwerpen aan God is nog het meest vergaande uit de hele brief. En wat betekent het. Kennelijk schrijft Jacobus in een tijd dat overal in de gemeenten die zich in het Romeinse Rijk hebben gevormd oorlogjes uitgebroken zijn over de macht en het aanzien van de nieuwe leden. Wie heeft de leiding, wie heeft het voor het zeggen en vooral wie mag zeggen wat de nieuwe godsdienst is tot welke men zich heeft bekeerd. Ook in de brieven van Paulus komen we sporen van deze strijd wel tegen. Het is de kerk in alle eeuwen nooit vreemd geweest dat macht en aanzien bepalen wie het er voor het zeggen heeft. Centraal in dit gedeelte van de brief staat de tegenstelling tussen hoogmoedigen en nederigen. De onderwerping aan God betekent het jezelf wegcijferen voor de liefde. Al eerder lazen we de oproep van Jacobus om de naaste actief te blijven liefhebben. Geloof zonder werken is voor Jacobus dood geloof, wie gelooft kan worden opgemaakt uit hoe het met de naasten uit de omgeving van de gelovigen gaat. Jezus van Nazareth gaf zijn volgelingen de opdracht het Evangelie te verkondigen. In zijn dagen was dat de armen bevrijding verkondigen, de gevangenen bevrijden, de hongerigen voeden en de naakten kleden. De volgelingen die dat gedaan hadden rapporteerden bij terugkomst enthousiast dat al het kwade wel op de loop leek te gaan. Jacobus zegt hier het zelfde. Zo lang er nog mensen vernederd worden is er geen rede voor feestvieren. Zo lang er nog oorlog in de wereld is kunnen we niet rusten in vrede. Zo lang er nog gehongerd wordt zijn we niet verzadigd. Wij zitten gevangen achter de onrechtvaardige tolmuren die onze broeders en zusters in de armste landen van de wereld afhouden van een eerlijk inkomen. Wie zich dag in dag uit realiseert dat de inrichting van onze eigen samenleving leidt tot honger, oorlog en gezinsdrama’s in eigen land heeft geen ogenblik rust meer. Maar wie de uitweg ziet in de Liefde, zoals het volk Israel in God heeft ontmoet en de volgelingen van Jezus van Nazareth die over de wereld hebben gebracht, weet dat die ellende niet blijvend zal zijn en dat de verandering vandaag nog kan beginnen.