Micha 4:1-8
Uiteindelijk zal het goede overwinnen. Dat “Eens zal de dag komen” zoals de Nieuwe Bijbelvertaling het Hebreeuws vertaalt, of “In het laatste der dagen” zoals de Statenvertaling en de vertaling van het Bijbelgenootschap uit 1951 vertaalden kan ook vertaald worden met “uiteindelijk”. Dan hoeven we niet meer te puzzelen over de vraag wanneer dat buiten ons om zal komen maar kunnen we er direct aan beginnen. Vertalingen zijn per slot ook niet veel anders dan mensenwerk. Het komt pas goed als alle volken zich scharen rond de Wet van de Woestijn. Dan staat de Tempel waar die Wet het hart van is rotsvast verheven boven alles wat op aarde zich verheven vindt. Dat wat als het allerbelangrijkste werd bewaard in de Tempel in Jeruzalem zal het hart van de wereld gaan vormen. Dat is pas adventsverwachting. Een lied om luidkeels met Micha mee te zingen. De komst van de bevrijding van alle armen en onderdrukten in de hele wereld. Voor gewone eenvoudige mensen is dat toch wel wat erg veel om zomaar aan te beginnen. Maar daar heeft het kerstverhaal een prachtig antwoord op. In de tussentijd moeten we oppassen dat slimme leiders er niet met onze schijnbare onmacht vandoor gaan. Micha roept ons op naar de Berg van de Heer te gaan om ons te laten onderrichten. Op het internet kunnen we elke dag een stukje uit dat verhaal van Israël en het verhaal van Jezus van Nazareth lezen om iets te leren over hoe de wereld in elkaar zit en hoe het beter zou kunnen. Ook een dagboek om elke dag terug te keren naar de bron, het uitgangspunt, waaruit je leeft kan helpen. We weten dat de Wet van Liefde en Recht daarbij richting kan geven aan de weg die wij gaan. Het is een Wet die uiteindelijk bedoeld is je op weg te zetten. Misstappen moeten daarbij voortdurend aan de kaak worden gesteld om de rechte koers te behouden. Misstappen van de leiders van de wereld, van ons land, maar ook misstappen van organisaties en individuen die ons leven beïnvloeden en die onze zorg gestalte zouden moeten geven. Zo staan werkers in de jeugdzorg eindelijk eens ter discussie. Ze jammeren wel wat over grote werkdruk en het moeilijke van hun werk, maar er is geen geval bekend waarin ze nee zeiden omdat ze vol zaten of waarin ze hun handen af trokken van een te moeilijk geval. Er zijn te veel gevallen bekend waarin ze met oogkleppen op doorgingen op een verkeerde weg, met rampen als gevolg. Advocaten, huisartsen, algemeen maatschappelijk werkers, pleegouders en ouders kunnen vaak over die misstappen meepraten maar moeten te vaak ook hun mond houden om de privacy van slachtoffers te respecteren. Het is te hopen dat van een openbare rechtspraak en van openbare strafrechterlijke onderzoeken geleerd kan worden. Zodat de zorg voor de zwaksten in onze samenleving, de kinderen, meer gaat vanuit liefde dan vanuit de bureaucratie. We zullen stem moeten blijven geven aan de ontrechten tot het recht is verkregen, dat kan ook vandaag weer.