Jeremia 16:19-21
De vraag naar de waarde van de goden van het Heidendom keert telkens weer terug in de lezingen die op het leesrooster van het Nederlands Bijbelgenootschap staan. Dat leesrooster wordt een jaar vooraf klaargemaakt, het rooster voor het volgend jaar is al te downloaden op de site van het NBG, maar de lezingen blijken telkens weer zeer actuele thema’s te belichten. Mensen hebben behoefte aan goden. Als er geen goden zijn dan maken ze die. Of het nu artiesten of sportlieden zijn, wetenschappers, schrijvers of politici, ieder komt voor aanbidding in aanmerking. Maar ook zaken als de rede, de vrijheid, de wetenschap kunnen worden aanbeden en kritiekloos als richtinggevend voor het leven worden aanvaard. Op het moment dat hele volken accuut in nood zijn dan helpen die goden niet zo veel meer. Dan raakt het volk in verwarring en zoekt het nieuwe goden of valt terug op oude manieren van geloof die wel werkzaamheid beloven. Niet altijd helpt dat. In de dagen van Jeremia had het volk ook de mode van de vele goden gevolgd. Zozeer zelfs dat de God van Israël via Jeremia had laten weten dat die God zijn handen van het volk had afgetrokken. Ook toen het belegerd werd door machtige vijanden was er geen bidden aan, God had zijn volk verworpen en dat zou zo blijven tot dat volk in ballingschap was weggevoerd en in die ballingschap zou hebben geleerd wie die God van Israël eigenlijk was. Maar Jeremia wordt zich door deze boodschappen van een ander perspectief bewust. Als ooit zelfs ballingen terug kunnen keren, een dood volk weer tot leven brengen, een dode godsdienst weer vruchtbaar laten zijn, dan zullen alle volken zich tot die God van Israël wenden. Want wat die God doet is ongekend. Die God heeft dat gedaan door zijn richtlijnen te geven. Houd van je naaste zoals je van jezelf. Samen delen, alles voor elkaar overhebben, voor elkaar door het vuur gaan. Als een heel volk dat kan in tijden van nood dan is dat volk onoverwinnelijk, als een volk daaraan weet vast te houden dan is er geen kracht en geen macht op aarde die de macht over dat volk kan veroveren. Het is een perspectief dat ook vandaag ons nog wenkt. Het perspectief dat het inderdaad mogelijk is om de honger uit Afrika te bannen, om kinderen uit de armoede in ons land te halen, om vrede te stichten in de wereld. Dat het echt mogelijk is om mensen van verschillend geloof en verschillende cultuur met elkaar samen te laten leven en samen een sameleving te laten opbouwen. Pas als we bereid zijn dat niet alleen uit te spreken, te belijden zegt de Kerk dan, maar als bereid zijn dat ook te doen, dag in dag uit, dan wordt dat waar, dan onderscheiden we ons van alle andere godsdiensten. Alleen het Christendom zegt immers dat die liefde zelfs door de dood heen is uit te houden en leven brengt. Gelukkig maar dat we dat ook vandaag weer kunnen laten zien, zoals elke dag opnieuw.