Efeziërs 4:25-5:2
We zijn weer terug bij die kleine gemeente in Laodicea die uit Efeze een brief van de beroemde apostel Paulus kreeg met tips en raadgevingen over hoe zo’n gemeente zou kunnen inrichten en waar je dan op zou moeten letten. Voor ons is het de normaalste zaak dat je er van uit gaat dat je de waarheid spreekt. Maar in een gezelschap waar rijk en arm, allochtoon en autochtoon, slaaf en vrije door elkaar heen zit en je niet weet of er iemand onder is die je aan een slaveneigenaar of aan de overheid kan verraden ligt het niet echt voor de hand dat je het achterste van je tong laat zien. Toch moet je dat risisco nemen als je werkelijk een eenheid wil gaan vormen. Het is als met een jas uittrekken, de gewoonten die je had, ook als je moet vertellen over je afkomst, je beroep of je maatschappelijke status, moet je in dit gezelschap over boord zetten, afleggen, want hier zul je de waarheid moeten aandurven. Zo moet ook boosheid niet uit kunnen groeien tot wrok. Ook vandaag de dag is het advies om de zon niet onder te laten gaan over je boosheid een goed advies. Spreek het uit, spreek de ander aan, boosheid kost veel energie die je beter aan andere zaken kunt besteden. Boosheid trekt het kwade in jezelf aan en dat kwade moet je geen kans geven. Heel bijzonder is de reden die Paulus geeft om te gaan werken in plaats van te stelen. Stelen doe je voor je zelf zodat je genoeg hebt voor jezelf, maar werken doe je opdat je ook iets hebt dat je kunt weggeven aan wie het nodig heeft. In de dagen van Paulus waren er genootschappen van dieven die elkaar hielpen. Als je daar los van kwam en het goede ging nastreven dan was stelen er dus niet meer bij. Hetzelfde geld voor het gebruik van vuile taal. Alle mensen zijn broeders en zusters en daar spreek je dus niet vuil over. Leven in de Geest van Jezus van Nazareth, de Heilige Geest, betekent dat in jouw handelen en het handelen van de gemeenschap waar je bij hoort die Jezus van Nazareth te herkennen is. God is liefde en dat voorbeeld zul je moeten volgen. Het is geen liefde waar wat tegenover staat, zelfs niet een beloning door de God van Israël, maar het is een Liefde die vrede en leven brengt in de stad waarin je woont. Een liefde waarvoor je iedereen warm zou willen laten lopen omdat conflicten opgelost worden, armoede verdwijnt, bedroefden worden getroost. Dat is het soort gemeenschap waar ook in Laodicea naar gestreefd zou moeten worden. Als we die richtlijnen en adviezen naar onze dagen vertalen dan zien we dat ze ook voor ons kunnen gelden. Ook onze gemeenten zouden moeten uitblinken in liefde en die in onze steden en dorpen uitdragen. Samenleven, zorgen voor de armen, zorgen voor de kinderen en jongeren onder ons, zorgen voor de armsten in de wereld en ons niet laten opzetten tegen mensen die anders geloven maar met hen maaltijd houden en een samenleving opbouwen. We mogen blij zijn dat dat ook vandaag weer kan en mag.