Lucas 15:11-32
Ook het beroemde verhaal van de verloren zoon is een antwoord op het morren van de Farizeeën en Schriftgeleerden als Jezus van Nazareth brood gaat breken bij Zondaars en Tollenaars. Er was al die gelijkenis verteld van dat ene schaap dat verloren liep en waarnaar de herder op zoek ging. De zoon die verloren liep komt zelf thuis en weer wordt er gemord. Nu door de oudste zoon die zich altijd goed had gedragen. Die herders stonden in de dagen van Jezus van Nazareth niet erg in een hoog aanzien. Het waren mensen die altijd in het veld bivakeerden want ze konden hun kudden niet in de steek laten, ze roken dan ook een beetje naar de schapen en zeker niet naar de wierook waar deftige priesters naar roken. En nu gaat het om de zoon van een rijke veehouder die het zelfs met de varkens houd. Slechter kon je het niet treffen, die jongen was door en door onrein. Dat komt natuurlijk door die vader. Die handelt tegen alle regels in. Een vader hield namelijk zijn land tot hij dood ging. Dan pas kon er gedeeld worden. Maar nu was het land al gedeeld, voor de helft verkocht en had de jongen zijn erfdeel er door gejaagd. Als het inderdaad waar is dat met die Vader God zelf wordt bedoeld dan mogen we nogal wat van die God. Dan is die God kennelijk bereid alle regels voor ons opzij te zetten. Dan krijgen we de uiterste vrijheid, maar ook de uiterste verantwoordelijkheid. Want ook al is het feest als we ons weer tot God wenden, die erfenis zijn we mooi kwijt. De jongste zoon beseft dat maar al te goed want hij biedt aan als dagloner bij zijn vader in dienst te komen. Maar weer breekt de Vader alle regels. Een hardlopende hereboer? Daar hebben ze nog nooit van gehoord. En dan de mantel van zijn vader mogen dragen? Daar kan geen goeds van komen, denk maar eens terug aan Jozef die een veelkleurige mantel had en die in een vreemd land voor het voedsel ging zorgen, voedsel voor de onreine Egyptenaren. En dan blijft het feest niet netjes binnen de familie, nee, door het gemeste kalf te laten slachten laat de Vader weten dat iedereen uit het dorp en van de boerderij welkom is aan tafel. Het is geen wonder dat de oudste zoon aan het morren slaat. Geen wonder? Je zal zo’n vader hebben! En daarmee is confrontatie met de morrende Farizeeën en Schriftgeleerden compleet. Als mensen bereid zijn hun fouten in te zien en er van willen leren dan is dat een goede zaak. Als mensen dan ook nog hun leven anders willen gaan inrichten dan is dat nog beter. En mensen doen dat alleen als je ze laat zien dat delen je rijker maakt, dat samen doen een feest is. Dat mogen wij dus ook doen, al hebben we het nog nooit gedaan, we mogen er vandaag mee beginnen. En kijk niet jaloers naar die beginnende werkers in het Koninkrijk, heet ze welkom en werk met ze mee, ook vandaag weer.