Lucas 15:1-10
Die Lucas zegt niet zomaar dat de Farizeeën en de Schriftgeleerden aan het morren waren. Hij gebruikt hetzelfde woord als in het Oude Testament wordt gebruikt voor het morren van het volk Israël in de woestijn. Dit morren gaat dus tegen de bevrijding uit de slavernij. En dan is het niet alleen het ontvangen van zondaars dat hen stoort maar ook het breken van het brood dat er eigenlijk wordt bedoeld. De vraag is dus of je mensen die met het kwade te maken hebben links moet laten liggen of ze juist moet opzoeken. Samen eten en samen spreken met Moslims wordt door veel Christenen veroordeeld omdat je je dan afgeeft met een vreemde godsdienst. Datzelfde hadden de Farizeeën en de Schriftgeleerden ook als Jezus van Nazareth met Samaritanen omging. En wie af wil dwalen van de God van Israël en op wil houden met de navolging van Jezus van Nazareth doet er inderdaad goed aan ook andere religies te mijden. In zijn onvrede zou men immers gemakkelijk een andere religie aantrekkelijker vinden. Maar wie van mensen houdt en weet heeft van de Liefde van de God van Israël zal alle moeite doen om juist in gesprek te komen met hen met wie dat gesprek met moeilijkst is. Nu is dat vandaag de dag met Moslims meestal niet het allermoeilijkst. In de meeste moskeeën juicht men ontmoetingen tussen moslims en christenen toe. Zoals ook veel Protestantse gemeenten met enige regelmaat maaltijd houden met hun moslim broeders en zusters. De moeite die dat kost vergelijken ze met die herder die zijn 99 schapen in de woestijn achterlaat om die ene die verloren ging te zoeken. Of ze vergelijken zich met de vrouw die 10 centen heeft en er 1 verliest en dan het hele huis overhoop haalt om die ene te vinden. Het gaat in deze dubbelgelijkenis dus om de moeite die mensen doen om wat hen dierbaar is terug te vinden als het verloren is. En wat is ons dierbaarder dan vrede tussen mensen, dan vertrouwen tussen mensen. Als dat vertrouwen immers verloren is dan voelen we ons nergens meer veilig. Dan gaan mensen vertrouwen op de laffe angsthazen die schreeuwen in het donker tegen mensen die ze niet kennen, met wie ze geen maaltijd hebben en die ze niet kunnen bereiken. Als je bang bent is het altijd aangenaam de oorzaak daarvan bij een aanwijsbare ander te zoeken. Farizieeën en Schriftgeleerden waren voortdurend bang de geboden van de wetten van Mozes niet helemaal tot op de letter te kunnen uitvoeren. Door die angst waren ze de mensen voor wie de wetten bedoeld waren uit het oog verloren. Jezus van Nazareth vertrok bij de liefde voor de mensen en kwam dan uit bij regels die mensen moesten helpen en beschermen. Die regels stonden ook in de wetten van Mozes en de belangrijkste er van spreekt ook tot vandaag nog tot ons, heb Uw naaste lief als Uzelf en dat mogen we ook vandaag weer in de praktijk brengen.