Lucas 12:49-59
In een tijd van toemende verdeeldheid moeten we kennelijk ook nog op de koop toe nemen dat Jezus van Nazareth verdeeldheid zaait. De kerken zijn al eeuwen verdeeld, daar waren we toch een beetje aan gewend geraakt. Maar nu is ook de politiek verdeeld geraakt. We hebben bij de laatste verkiezingen iets te veel partijen even groot gemaakt. Nu kan niemand echt macht uitoefenen over een ander. Een partij die kan buigen naar links of kan buigen naar rechts is er niet meer bij. En zelfs binnen het CDA ontstaat er verdeeldheid rond de vraag of er onderhandelt moet worden met de PVV en waarover dan. Moeten we vanuit de Christelijke gezindheid dan niet streven naar vrede? Moeten we het niet zoeken in wat ons bindt en niet in wat ons verdeelt? Het zijn de vragen die bij elk conflict en elke discussie uit Christelijke kring worden gesteld. Het antwoord dat we vandaag uit het Evangelie van Lucas lezen is: om den drommel niet. Jezus van Nazareth is gekomen om verdeeldheid te brengen. Hij was gekomen om een vuur te ontsteken. Een vuur dat reinigen en louteren zou. Het vuur brandt zonder schade in mensen die zich inzetten voor recht en gerechtigheid, tegen armoede en onrecht, die zorgen dat iedereen mee kan doen aan de samenleving. Maar dat gaat niet zonder strijd. Daarvoor is moed nodig, dan moet je opstaan tegen de heersende mentaliteit van eerst zorgen voor jezelf, eerst zorgen voor je eigen groep. Dat was al zo in de dagen van Jezus van Nazareth en dat is nog steeds zo. Daarom zijn bewoners van één huis tegen elkaar verdeeld , zoals we nu in het CDA zien. Daarom zijn gezinnen tegen elkaar verdeeld, zoals we sinds generaties en generatieconflicten mogen zien. We hebben het in Nederland graag over het weer. Dat is hier elke dag anders en dat kan ons steeds verrassen. Het weer is het enige dat we allemaal op hetzelfde tijdstip meemaken en dat maakt het tot een gemakkelijk gespreksonderwerp. Maar door praatjes over het weer te houden kunnen we ook de maatschappelijke werkelijkheid ontvluchten. Praatjes over het weer kunnen ook een teken zijn van verborgen verdeeldheid die we niet graag ter sprake brengen. Want praten over de manier waarop we omgaan met de regels op de weg, in het verkeer, of de beleefdheidsregels in winkels en warenhuizen is soms gevaarlijk en meestal vervelend. Praten over de manier waarop we met onze buren, vooral onze allochtone buren omgaan, is nog vervelender. Praten over de manier waarop we omgaan met de godsdienstbeleving van mensen die er een heel andere godsdienst op nahouden is nog vervelender. Het maakt ons kwetsbaar voor aanvallen van een ander. Instaan voor een samenleving waaraan iedereen mee kan doen wordt als zacht en onvolwassen gekenschetst. En het gedrag van anderen kan beter door rechtsregels bepaald worden en door politie gecontroleerd dan dat we zelf met elkaar praten over hoe ons te gedragen. Zelfs onze jeugd kan beter hardhandig door politie aangepakt worden dan dat ouders en volwassenen de grenzen van gedrag trekken. Lucas schrijft niet welke twee kanten de verdeeldheid vertegenwoordigen die Jezus van Nazareth noemt. We moeten dan maar aannemen dat hij aan de kant stond van de mensen die het heb uw naaste lief als uzelf serieus nemen en in de praktijk willen brengen, die wel verantwoordelijkheid nemen voor hun samenleving, die bereid zijn ook anderen daarop aan te spreken. Laten wij die kant ook maar kiezen.