Lucas 8:40-56
Â
Ook vandaag gaan de verhalen in het Evangelie van Lucas, die we volgens het rooster van het Nederlands Bijbelgenootschap lezen, over vertrouwen. Er is een man genaamd Jaïrus die vertrouwen heeft in het vermogen van Jezus van Nazareth om iets voor zijn dochterje te doen en er is het vertrouwen van een vrouw dat Jezus van Nazareth haar weer een plaats in de samenleving zou kunnen geven. Voor dat laatste moeten we weten wat die ziekte van bloedvloeing had te betekenen. Die vrouw was tot de onaanraakbaren gaan behoren. Hoewel ze overal kon gaan en staan waar ze wilde maakte haar ziekte dat het aan iedereen verboden was haar aan te raken. Ook zij mocht niemand aanraken. En daardoor was ze buiten de samenleving geplaatst. Jezus van Nazareth heft dat taboe op. Hij verklaart de vrouw genezen en haar vertrouwen maakt dat ze geen straf krijgt, Jezus van Nazareth niet in een positie brengt dat hij zich moet reinigen, maar dat ze gewoon weer mee mag doen. Een vrouw die in hetzelfde vertrouwen leeft en aan wie wij een voorbeeld mogen nemen was Ali Bosshardt, de luitenant kolonel van het Leger des Heils, die gewoon majoor was gebleven. In de chaos van armoede die de stichter van het Leger, William Booth, had aagetroffen kon alleen een militaire dicipline orde scheppen. Uniformen hieven het onderscheid tussen armen en rijken zichtbaar op en maakten de soldaten van het leger herkenbaar. Daar kwamen ook de militaire rangen bij die de functie en positie van heilssoldaten aangeven. Majoor Bosshardt was majoor omdat zij de leiding had over een zorgcentrum op de Amsterdamse Wallen. Zij straalde daarbij het vertrouwen uit dat iedereen geholpen kan worden en dat iedereen aan te spreken is met de bevrijdende boodschap van Jezus van Nazareth, iedereen verdient een volwaardige plaats in onze samenleving. Daarmee is de majoor haar hele leven doorgegaan, of het de kroonpinses of de jonge prostituee was, iedereen mocht meedelen in haar warmte en hartelijkheid, iedereen kon door haar aangeraakt worden. De Evangeliën van Marcus, Mattheus en Lucas hebben een aantal verhalen die bijna of helemaal hetzelfde zijn. Ze hebben uit dezelfde bron geput. Soms zijn er kleine verschillen die nieuw licht op de verhalen laten schijnen. Maar dat is hier niet het geval. Het volgende verhaal volgt op het verhaal van de vrouw die bloedvloeingen had. Die vrouw was in elk geval volwassen maar daardoor ook een onaanraakbare. In het volgende verhaal was er een meisje dat kennelijk niet meer wilde eten. Met een modern woord noemen we dat annorexia. Daar kun je dood aan gaan, het is een vreselijke ziekte en als je er aan lijdt dan moet je weten dat er goede therapieën voor zijn om te genezen en dat het de hoogste tijd is daarvoor hulp te vragen. In de psychologie wordt wel gezegd dat de ziekte ontstaat bij meisjes uit angst voor volwassenheid. De menstruatie blijft weg en ze blijven daardoor het kleine meisje dat ze waren. Dat je dat niet voor eeuwig kunt volhouden is duidelijk en naarmate de tijd verstrijkt wordt de schade groter. Waar komt die angst voor volwassenheid toch vandaan? Het kan zijn uit sexueel misbruik in de jeugd maar meestal is dat niet het geval. Angst voor een volwassen sexuele relatie kan ook komen door onbekendheid. Als er nooit over gesproken wordt, als je er niet op wordt voorbereid dan kan die maandelijkse bloeding als een schok komen. Dan ben je ineens niet meer die je was, zonder dat je weet hoe je zou kunnen zijn. De gewoonte om niet in het openbaar over sexualiteit te praten en zeker niet over menstruatie kan mensen in onze omgeving dus danig beschadigen. Jezus van Nazareth wijst een andere weg, hij beveelt het meisje op te staan, op te staan tegen haar meisje zijn, ze moet weer eten. Ook hier geeft Jezus iemand weer een eigen plaats in de samenleving. Na de bezeten vreemdeling met zijn vele demonen, de bloedvloeiende vrouw die niet mocht aanraken en aangeraakt worden, volgt nu het meisje dat vrouw mag worden. Voor haar ouders moet dit een danige schok geweest zijn. Ineens moeten ze dat lieve meisje niet meer als lieve meisje behandelen maar als volwassen jonge vrouw. Het kan ouders nog steeds schokken als ze zich moeten realiseren dat hun kleine meisje ineens een jonge vrouw is. Als je niet uitkijkt blijven ze thuis als klein meisje doen en buiten huis als jonge vrouw. Levensgevaarlijk kan dat zijn. We moeten dus in het spoor van Jezus van Nazareth ook onze kinderen de plaats in de samenleving geven die ze verdienen op grond van wat ze zijn, niet van hoe we ze zouden willen.
