2 Koningen 9:30-37
Een smerige afloop van een smerig verhaal. De Bijbel houdt niet van keurigheid of fatsoen. De zaken waar het om gaat worden bij hun naam genoemd zonder ze mooier te maken dan ze zijn. Koningin Izebel wordt door de haremdienaren uit het raam gegooid en vertrapt door de paarden van de nieuwe koning Jehu. Haar lijk wordt vervolgens aangevreten of opgevreten door de hongerige honden van Samaria. De resten dienen als mest voor de akkers. Punt uit, het is verschrikkelijk, maar zo loopt het af met een machthebber die macht, aanzien en bezit belangrijker vindt dan de mogelijkheden tot overleven voor haar onderdanen. En, geef toe, altijd als een machthebber op een dergelijke manier aan het einde komt dan ontstaat er een soort voldaan gevoel. Niemand gaf iets om het leven van Saddam Hoessein. Als je de film over de processen in Neurenberg ziet snap je heel goed waarom er doodvonnissen werden uitgesproken en waarom die vonnissen ook werden uitgevoerd. Dat geldt ook voor het proces tegen Adolf Eichmann. Zelfs de 150 jaar gevangenisstraf tegen Bernard Madoff kan tot voldoening stemmen. We zijn wel tegen de doodstraf, vooral tegen de doodstraf voor alledaagse misdrijven als moord en roofmoord, die vaak gepleegd worden door zieke en gestoorde geesten, maar niet tegen dergelijke straffen voor de machtigsten op aarde als die willens en wetens alle geboden en verdragen negeren en duizenden of miljoenen om brengen of om laten brengen door hun politiek. Bij de tribunalen over misdaden tegen de menselijkheid in Den Haag is de doodstraf overigens als straf uitgesloten. Izebel heeft zich in de geschiedenis gemaakt tot het voorbeeld voor een slechte vrouw. Ze probeert door zich op te maken haar vrouwelijkheid tot een wapen in de strijd te maken en als dat niet lukt herinnert ze Jehu aan Zimri, die eerder een koning had vermoord en daarna zelf ook ter dood werd gebracht. Dat ze vrouw was doet hier echter niet ter zake. Achab had door geweld de dood gevonden en de zonen en schoonzonen die haar in haar overtuigingen en politiek waren gevolgd hadden ook door geweld de dood gevonden. Jehu was de laatste voltrekker van de vonnissen die aan God worden toegeschreven. Maar komen ze van God? Je kunt net zo goed zeggen dat deze machthebbers de straffen over zichzelf hebben afgeroepen. De kwaadheid die bij het voortduren van onrecht en geweld tegen zwakken oplaait kan bij mensen die de Weg van heb-Uw-Naaste-Lief-Als-Uzelf zo groot worden dat geweld tegen deze onmenselijke machthebbers niet meer wordt uitgesloten. Dat was in de Tweede Wereldoorlog zo bij verzetsmensen, dat is nu nog soms zo. Het moet niet, maar soms is het onvermijdbaar. De enige weg om dit te voorkomen is te zorgen dat dit soort machthebbers niet aan de macht kunnen komen. Dat moeten we dan maar proberen.