Hosea 2:10-25
10 Zij beseft niet dat ik het was die haar koren, wijn en olie gaf. Het zilver en goud waarmee ik haar verrijkte, werd besteed aan een Baälsbeeld. 11 Daarom zal ik, als het tijd is voor de oogst, mijn koren en mijn wijn terugnemen; ook mijn wol en mijn vlas, waarmee ze haar naaktheid moet bedekken, zal ik terughalen. 12 Ik zal haar de kleren van het lijf rukken in het bijzijn van haar minnaars, en niemand die haar uit mijn greep kan redden. 13 Aan alle dagen dat zij feestviert, haar hoogtijdagen, nieuwemaan en sabbat, aan al haar feestvreugde zal ik een einde maken. 14 Ik verwoest haar wijnstok en haar vijgenboom, waarvan zij zei: ‘Het zijn geschenken die mijn minnaars me hebben gegeven.’ Ik laat ze verwilderen en geef ze prijs aan de dieren. 15 Ik zal haar straffen voor de feesten die ze aan de Baäls wijdde en waarop ze hun offers bracht; uitgedost met ringen en halssieraden liep ze achter haar minnaars aan. Maar mij vergat ze-spreekt de HEER. 16 Daarom zal ik haar meelokken naar de woestijn en dan tot haar hart spreken. 17 Daar zal ik haar wijngaarden aan haar teruggeven, het Achordal maak ik tot een poort van hoop. En zij zal mijn liefde beantwoorden als in de tijd van haar jeugd, als op de dag dat ze wegtrok uit Egypte. 18 Dan, op die dag-spreekt de HEER -,zul je zeggen: ‘Jij bent mijn man, ‘en daarbij is geen wanklank meer te horen. 19 De namen van de Baäls zul je niet meer in de mond nemen, ze zullen niet langer worden gehoord. 20 Op die dag sluit ik voor mijn kinderen een verbond met de dieren van het veld en met alles wat vliegt en kruipt. Ik maak een einde aan het geweld van boog en zwaard in hun land, zodat ze in rust en vrede kunnen leven. 21 Ik zal je voorgoed tot mijn vrouw maken, ik zal je hecht aan mij verbinden, door liefde en ontferming. 22 Mijn vrouw zul je zijn, want ik beloof je trouw, en jij zult de HEER toegewijd zijn. 23 Op die dag-spreekt de HEER zal ik antwoord geven. Dan antwoord ik de hemel en de hemel antwoordt de aarde, 24 en de aarde geeft antwoord aan koren, olijfboom en wijnstok, en zij antwoorden Jizreël, 25 want het land zaai ik in met mijn volk. Over Lo-Ruchama zal ik mij ontfermen, Lo-Ammi noem ik weer mijn volk, en dan antwoordt hij: ‘Mijn God.’ (NBV)
We moeten het beeld dat Hosea hier schetst toch wel herkennen. We geven kapitalen uit aan glitter en glamour, het beste is nog niet goed genoeg want alleen het beste maakt dat je het nog beter krijgt. De dure pakken, of mantelpakken, die je draagt, de grote van de auto waarin je rijdt, het aantal vakanties dat je per jaar neemt en vooral ook de bestemming. Ze maken allemaal deel uit van het beeld dat men van je heeft en in welke klasse je behoort. En pas bij een hogere klasse krijg je een bijpassende baan met de bijpassende bonussen en de bijpassende eer. Vergeten wordt dat alles wat je gekregen hebt in je leven van God afkomstig is. En God heeft het aan jou gegeven om het te delen met hen die niets hebben. Die armen, zieken, gehandicapten, vluchtelingen en vreemdelingen zijn de hulpjes van God. Ze helpen ons om te laten zien dat we echt geloven in de God van Israël.
Het volk Israël deed dat in de dagen van Hosea ook. Wat men van God kreeg werd besteed aan offers aan Baäl. Dat was de vruchtbaarheidsgod van de Heidenen. Als je die God voldoende voedsel en eer gaf dan kreeg je een goede oogst in ruil. En als de oogst eens mislukte dan had je niet genoeg geofferd. Een volk dat leefde volgens de richtlijnen van de God van Israël had in een jaar met een mislukte oogst al maatregelen genomen om het volk te laten overleven. In ieder dorp hoorde een silo te staan waar genoeg graan moest worden opgeslagen om het hele dorp, inclusief knechten en slaven, inclusief de armen en de vreemdelingen te laten overleven. Aanhangers van Baäl moesten honger lijden. Volgers van de God van Israël konden samen delen. De richtlijnen van God waren in de woestijn gegeven en in de woestijn zegt de profeet zal men ze zich weer herinneren.
De kinderen van Hosea heetten “geen erbarmen” en “niet mijn volk” Maar als het volk weer gaat leven volgens de richtlijnen van de God van Israël en afziet van glitter en glamour, de goden van winst en profijt verlaat dan verandert de naam van die kinderen, dan heten ze voortaan weer “erbarmen” en “mijn volk” als teken dat de God van Israël voor zijn volk blijft zorgen. Voor onze samenleving is dat hetzelfde. Als de inkomensverhoudingen binnen bedrijven weer op een begrijpbaar niveau zijn en we niet meer bang zijn voor bedrijven die de bestuurders hogere inkomens willen betalen, dan kunnen we weer zeker zijn van de werkgelegenheid, dan hoeven we niet meer bang te zijn voor vreemdelingen, dan kunnen we er op vertrouwen de energietransitie op een goede manier door te komen. Ook voor ons volk is er de keus: of eerlijk delen volgens de richtlijnen van God, of ieder voor zich en dus God voor niemand. Aan ieder van ons de keus.