Hoe kunnen we ons vrijpleiten?

Genesis 44:14-34

Het is Juda die nu de leider is van de broers. Hij is niet de eerstgeborene, dat was Ruben, maar waar Ruben zijn zoons beschikbaar had gesteld als er wat mis zou gaan had Juda zichzelf beschikbaar gesteld. De vraag blijft natuurlijk of iemand zich ook aan zijn belofte houdt. Is er werkelijk iets veranderd? Hebben de broers geleerd dat je desnoods jezelf moet over hebben voor de ander om te kunnen overleven in een kwade en duistere wereld?  In dit gedeelte lezen we dat Juda de kans grijpt om inderdaad zijn belofte te houden. Als Benjamin tot slaaf gemaakt dreigt te worden grijpt Juda in, hij biedt zichzelf in de plaats van Benjamin aan en vertelt aan Jozef het hele verhaal. Hoewel, niet het héle verhaal. Hoe Jozef zou zijn gestorven en wat hun aandeel daarin geweest is laat hij buiten beschouwing. Het zou misschien ook een verkeerd licht hebben geworpen op hun bedoelingen en die zijn oprecht. Juda is echt van plan om zich in de plaats van Benjamin als slaaf te onderwerpen aan de plaatsvervanger van de Farao. Die zou zo de macht krijgen over zijn leven en zijn dood te beschikken. De broers staan in die beslissing zwijgend achter hem. En er zit nog een kleinigheid in de manier waarop Juda het verhaal vertelt. De broers die voor Jozef staan zijn zonen van vier vrouwen, Lea en Rachel en de twee slavinnen die zij aan Jacob hadden gegeven. Maar als Juda verteld waarom juist Benjamin zo’n bijzondere positie inneemt laat hij Jacob over Rachel vertellen alsof zij de enige vrouw van Jacob geweest is. Jacob had maar twee zonen. De andere broers hangen er dus maar bij en Juda accentueert hier hun onderdanige positie binnen de familie en het feit dat ze die positie eindelijk hebben geaccepteerd. Van hun verzet tegen die positie was Jozef het eerste slachtoffer geworden.  Juda maakt dus waar wat hij zijn vader had beloofd zonder te weten of hij daarvoor ook beloond zou worden. Integendeel, de situatie waarin de broers en met name Juda zijn komen te verkeren moet hen doen geloven dat Juda de rest van zijn leven als slaaf in Egypte zal moeten doorbrengen. Bij het lezen van dit soort bekende bijbelverhalen vergeten we nog wel eens dat we de afloop al kennen. Wij weten hoe Jozef gaat reageren en hoe het verder zal gaan met Jacob en zijn zonen. Maar Juda en de broers weten dat nog niet. In dit verhaal wordt ons verteld hoe te reageren ook als we onze fouten hebben ingezien. We zullen de gevolgen onder ogen moeten zien, ons houden aan de andere weg die wilden inslaan en ons niet laten afschrikken door mogelijk negatieve gevolgen. De naaste liefhebben als jezelf hoeft niet altijd een mooi vooruitzicht te bieden. Het mooie van het vooruitzicht is altijd dat wat de naaste door jouw houding wordt geboden. Dat moet voldoende zijn, het was voldoende voor Juda en de broers, zij hielden er aan vast, laten wij het niet loslaten.

Plaats een reactie