Matteüs 23:23-33
Recht, barmhartigheid en trouw wegen in de Wet van God zwaarder dan wat het opbrengt. Je kunt netjes aan veel goede doelen veel geld geven maar als je blijft gedogen dat mensen in de straten van je stad sterven van de honger dan heb je van de Wet van God en van goed doen niets maar dan ook helemaal niets begrepen. En natuurlijk sterven er in onze straten geen mensen. Zoiets werd ooit verteld over Calcutta. Daar trok de Albanese non Moeder Theresa heen om de stervenden van de straten te halen en ze in hun stervensuur te verzorgen. Goed werk natuurlijk. Maar de verering van Moeder Theresa heeft een bedenkelijk kantje. Haar als voorbeeld stellen lijkt op een niet Christelijke persoonsverheerlijking. Het ging haar toch niet om haarzelf maar om die stervenden? Door die stervenden in de straten van Calcutta zichtbaar te maken voor de westerse wereld, voor de rijke wereld, zou de vraag moeten rijzen hoe we kunnen voorkomen dat er mensen sterven in de straten van steden in arme landen. Daar hoor je weinig van. Jezus van Nazareth rekent radicaal af met al die religieuze leiders die fraaie verhalen weten te vertellen, die mooie religieuze gewaden dragen en oproepen de kerken veel te geven, maar die niets doen aan de situatie van de armen. Integendeel. Er zijn zelfs protestantse predikanten die waarschuwen voor de Islamisering van ons land. Ze horen in een christelijke kerk niet thuis. Daar zou juist in het licht van het verhaal dat we vandaag lezen de kritiek op de fraaie verhalen moeten klinken. De verhalen over zielige bankdirecteuren die miljoenen aan bonussen mislopen, over zielige aandeelhouders die de waarde van hun aandeel zien dalen tot het hoge dividend dat ze toch wel krijgen. Jezus van Nazareth beschuldigt de religieuze leiders van zijn tijd van roofzucht en onmatigheid. Witgepleisterde graven zijn het die aan de buitenkant keurig geschilderd zijn maar van binnen rotten en stinken. Juist in deze dagen zouden we de scheldpartijen van Jezus van Nazareth serieus moeten nemen. Alle verhalen over Islamisering en tegen Marokanen leiden af van wat er werkelijk mis in de economie. Een economie die gericht is op behoud en vergroting van rijkdom voor enkelen. Die geen oog heeft voor de zwakken in de samenleving. Die niet kijkt naar wat mensen wel kunnen, maar alleen kijkt naar eigen voordelen. Een economie waarin vrouwen verteld wordt dat ze zwak zijn, allochtonen dat ze hier niet thuishoren, lichamelijk gehandicapten dat ze ook niet kunnen denken, verstandelijk gehandicapten dat ze niet kunnen werken, ouderen dat ze verouderd zijn en te vaak ziek en zieken dat ze niet beter kunnen worden. Er blijft maar een kleine minderheid over om het werk te doen en daar kun je dan over klagen. Alleen als er meer mensen nodig zijn om de winst te vergroten worden vrouwen, allochtonen, gehandicapten en ouderen ineens wel in dienst genomen, om er uit te vliegen als ze niet meer nodig zijn voor de extra winst. Ons verhaal zou anders moeten zijn, in ons verhaal horen de armen voorop te staan.