Numeri 10:1-10
1 ¶ De HEER zei tegen Mozes: 2 ‘Maak van gedreven zilver twee trompetten om de gemeenschap bijeen te roepen en om het sein tot opbreken van het legerkamp te geven. 3 Wordt er op beide trompetten geblazen, dan moet de hele gemeenschap zich bij je verzamelen, bij de ingang van de ontmoetingstent. 4 Als op een ervan geblazen wordt, verzamelen de leiders van Israël, de aanvoerders van de legereenheden, zich bij je. 5 Wordt er een luid signaal geblazen, dan breken de afdelingen op die aan de oostkant gelegerd zijn; 6 op een tweede luid signaal breken de afdelingen op die aan de zuidkant gelegerd zijn. Telkens als het kamp moet worden opgebroken, moet er een luid signaal gegeven worden. 7 Voor het bijeenroepen van de gemeenschap gebeurt dat niet: dan wordt er geen luid signaal geblazen, maar een gewone trompetstoot gegeven. 8 Het blazen op de trompetten is de taak van Aärons nakomelingen, de priesters. Deze bepaling blijft voor altijd van kracht, voor alle komende generaties. 9 Als jullie in je eigen land door vijanden worden belaagd en ten strijde trekken, blaas dan een alarmsignaal om de HEER, jullie God, aan jullie te herinneren; dan zul je van je vijanden worden verlost. 10 Ook als jullie feestvieren, op de vaste feesten en bij nieuwemaan, en brandoffers en vredeoffers brengen, moet er op de trompetten geblazen worden om jullie in herinnering te brengen bij jullie God. Ik ben de HEER, jullie God.’ (NBV)
Het waren hele bijzondere instrumenten die Mozes van God moest maken. De Egyptenaren kenden al trompetten maar verder komen ze in de Bijbel alleen voor rond de ballingschap en dan met name na de ballingschap in de boeken van Ezra en Nehemia. Als er in Israël geblazen werd dan gebeurde dat over het algemeen op de ramshoorn. De klank van de trompetten was dus heel bijzonder. De ramshoorn klinkt laag en sonoor, het geluid dringt overal door heen en volgens sommigen kan het gemakkelijk angst of ontzag opwekken. Met het geluid van de ramshoorn werden ook de soldaten opgeroepen ten strijde te trekken of het volk gewaarschuwd voor komend gevaar. Zilveren trompetten, of bazuinen, klinken hoog en helder. Het zijn niet de ventieltrompetten die we tegenwoordig kennen maar het moeten meer bazuinen geweest zijn zoals we die van Herauten kennen. Ze mochten dan ook alleen door de priesters gebruikt worden. Maar de muziek van de Trompetten had een heel andere functie dan de muziek van de ramshoorns.
In onze cultuur is de functie van muziek voor de samenleving bijna niet meer herkenbaar. De muziek van een muziekkorps, met trompetten, trommels en fluiten, klinkt bij feesten en optochten maar ook bij het ten oorlog gaan van soldaten of het terugkeren van de slachtoffers van oorlog en geweld. De muziek uit de hitparade draaien we tegenwoordig ook gemakkelijk bij begrafenissen, zelfs bij een kerkelijke afscheidsdienst. Alleen de twee en drietonige hoorn van politie, brandweer en ambulance wijst nog op een gebeurtenis die onze aandacht verdient, al was het alleen maar om vrije doortocht te verlenen aan de hulpdiensten. In de Bijbel is muziek heel belangrijk. In de Bijbel staat een complete liedbundel, de Psalmen, maar ook in allerlei andere boeken klinken liederen op. Ook bij de uittocht uit Egypte hadden liederen geklonken, Mirjam en Mozes hadden daarvoor de toon gezet. Maar het onderscheid tussen heilige muziek en muziek van het volk was scherp getrokken. Vandaag lezen we over die Heilige Muziek.
Voor verschillende gelegenheden moesten verschillende signalen geblazen worden op de zilveren trompetten. Als het volk moest opbreken dan klonken er twee signalen. Als het volk zich moest verzamelen bij de Tent van de Ontmoeting dan klonk er een enkel signaal. In het verhaal van Exodus staat heel precies opgeschreven hoe het volk, stam voor stam en familie voor familie rond de Tent der ontmoeting gelegerd moest worden. Die Tent was daardoor niet alleen het middelpunt van het kamp maar was ook maximaal beschermd. Hier staat beschreven in welke volgorde het volk moest opbreken. Voor het dragen van de onderdelen van het Heiligdom waren nauwkeurig families en stammen aangewezen. Dat moest met eerbied gebeuren. Die eerbied lees je hier terug. Maar wat moeten we nu met een verhaal over het gedrag van een volk in de woestijn? Uit de laatste verzen van het deel van vandaag blijkt dat het volk dezelfde gewoonten moesten houden in dat nieuwe land waarheen ze op weg waren. Een aparte oproep om God te gaan ontmoeten bleef bewaard. Wij hebben niet zoveel van die oproepen. Op vrijdag klinkt soms het gezang dat oproept naar de moskee te komen, op zondagmorgen klinken de kerkklokken die het begin van een kerkdienst aankondigen. Die oproepen klinken niet zomaar, ze roepen ons op om gemeenschappen te vormen die gestalte geven aan de liefde die de God van Israël van ons vraagt. Laat die oproepen niet tevergeefs klinken.