Wee jou, Jeruzalem

Jeremia 13:15-27

Mooi vroom klinkt dat, die oproep aan het volk om zich te verootmoedigen, om neer te buigen, voordat de duisternis intreed, voordat ze worden weggevoerd in ballingschap. Ze hopen op het licht maar ondanks die verootmoediging maakt God het aardedonker. En als ze zelfs daar niet naar luisteren dan zal God eenzaam huilen om hun hoogmoed. Maar weggevoerd zullen ze worden. Er wordt ons nog wel eens voorgehouden dat als we ons maar veroortmoedigen, als we ons hart open stellen voor de Here Jezus, dan zal het ons wel goed gaan. We moeten de kansen grijpen die God ons biedt en dan zullen we baden in succes, dan valt zelfs genezing van ongeneeslijke ziekten ons te wachten. Het is bedrog. De Bijbel leert ons zeker niet dat de God van Israël op afroep geluk en genezing schenkt. De Bijbel leert ons dat het enige dat ons rest is onze naaste liefhebben als onszelf. Niet omdat er voor onszelf voordeel uit te halen zou zijn, genezing, vrede en welvaart, maar omdat die God van Israël nu eenmaal van de minsten houdt, meelijdt met de lijdenenden, honger en onderdrukking niet kan uitstaan en van ons najagen van winst en profijt gruwt. Als we willen leven in de wereld die bevrijdt is van onderdrukking en geweld, bevrijdt is van honger en armoede, bevrijdt is van droefenis en ellende, dan is er maar één weg leert de Bijbel, dat is God liefhebben boven alles en je naaste als jezelf. Niks geen macht, geen aanzien, geen rijkdom maakt dat het anders zal gaan. Er is maar één recept, dat moeten we volgen of we dat leuk vinden of niet. Geen mooie liedjes, geen fraaie acties, geen prachtige kaarsen, geen gevoelige kerkdiensten of bijeenkomsten zullen daar verandering in brengen. Ook voor ons kan de ballingschap ons voorland zijn, bekering zou ook ons niet van die ballingschap kunnen afhouden, maar bevrijding staat ons zeker te wachten. We weten dat uiteindelijk de wereld bevrijd zal zijn van al die ellende, uiteindelijk zullen alle tranen gedroogd zijn en zal er geen honger en dorst meer zijn. Daar is nu nog weinig van te zien. De rijken en machtigen in ons land bezuinigen hoogst onverantwoord op de ontwikkelingssamenwerking, ze stellen de subidie op hun eigen woonkosten veilig. Ze gedogen dat in ons land de ene groep tegen de andere wordt opgezet omdat de ene groep iets anders geloofd dan de andere en het komt zo ver die ieder die in die nieuwe samenleving van de God van Israël gelooft en daarvoor uitkomt zal moeten zwijgen of hij loopt gevaar voor dat geloof vervolgd en gestraft te worden. Maar ook dat moet ons niet afhouden van het werken aan het Koninkrijk van God. Jeruzalem, ooit de stad van vrede, ooit de stad waar de Wet van heb Uw naaste lief als Uzelf werd vereerd en de God van Israël werd aanbeden is verworden tot een stad van tweedracht en hebzucht. Maar ooit zullen alle volken zich keren naar die Wet, zich richten naar het Jeruzalem van de God van Israël, daar mogen wij deel aan hebben, daar kunnen we vandaag al deel aan krijgen, door ondanks alles er weer voor aan het werk te gaan.

Plaats een reactie