2 Koningen 10:1-14
Het hart van de Bijbel is dat, wat je zelf niet wil dat je wordt aangedaan, je ook een ander niet moet aandoen. In het verhaal over Jehu dat we vandaag lezen leren we hoe de politiek kan werken. En denk nu niet dat we sinds de dagen van Jehu beschaafder zijn geworden want dat zijn we niet. Jehu geeft openlijk toe dat hij een complot gesmeed heeft tegen de wettige koning van Israël. Hij heeft die koning gedood, diens echtgenote uit het raam laten gooien en hij woont nu in het paleis in Jizreël. Ook de vriend van de koning, de koning van Juda, heeft hij laten doden. Maar het koningshuis Achab is nog niet uitgestorven. De aanbidder van de vruchtbaarheidsgod die Izebel had meegenomen was zelf vruchtbaar. In de hoofdstad Samaria leefden nog 70 zonen, alsof alle volken zouden afstammen van Achab, zo klinkt zo’n getal in de oren van de lezers. Deftige burgers van Samaria hadden die zonen opgevoed. Dat zal een hele eer geweest zijn een prins te mogen opvoeden. Maar Jehu stelt ze voor de keus, of een wettige opvolger van Achab kiezen en oorlog voeren, of het huis Achab met wortel en tak uitroeien en in vrede verder leven. De deftige burgers van Samaria kiezen voor het laatste, ze kiezen uit angst voor hun eigen hachje. Daarmee stellen ze zich natuurlijk gelijk aan de koningsmoordenaar Jehu. Die komt er voor uit. Jehu brengt vervolgens de hele troep vruchtbaarheidsdienaren om. Het klinkt als een wreed verhaal, maar de Bijbel vertelt het of er een oogst plaats vindt waarbij het kaf van het koren wordt gescheiden. Het kwaad kun je immers niet ongestraft laten voortwoekeren. Wij zitten zelf ook in zo’n discussie. Moet je een club laten voortduren die begint met vragen naar de kosten van een vreemdeling? In de jaren 30 werden in Duitsland verstandelijk gehandicapten en psychiatrische patiënten met een dodelijke injectie omgebracht omdat ze de samenleving extra geld kostten. Wij hebben een toenemend aantal hoogbejaarde dementen waarvoor kostbare zorg nodig is. Komt na de vraag naar de kosten van vreemdelingen ook de vraag naar de kosten van demente bejaarden, verstandelijk en lichamelijk gehandicapten en psychiatrische patienten? In de Bijbel staan de vreemdelingen altijd op één lijn met de armen, de zwakken, de weduwen en de wezen. Uitdrukkelijk wordt opgedragen ook met de vreemdelingen te delen. In Bijbelse termen geldt dat wie begint met de vreemdelingen te vervolgen niet zal ophouden als hij bij de zwaksten in de eigen samenleving is aangekomen. Daarom neemt Jehu geen halve maatregelen en gaat hij zelfs door tot Achab’s vriendjes uit het koninghuis van Juda zijn omgebracht. Het is een wreed verhaal maar een krachtige waarschuwing aan onze eigen samenleving om een grens te trekken als onze broeders en nu ook onze zusters van vreemde herkomst worden bedreigd.