Marcus 9:1-13
We willen graag alles begrijpen, alles vasthouden en alles voorzien. Dat zit nu eenmaal in onze aard. En als het gaat om aardse zaken is het ook zo gek nog niet. We sturen mensen de ruimte in, die daar maanden achtereen blijven en allerlei wetenschappelijk onderzoek doen. Reizen naar de maan zijn weer in voorbereiding, geweldige prestaties van mensen. Er zijn medicijnen die mensen met AIDS in leven kunnen houden, een groot deel van de kankerpatienten geneest tegenwoordig en ook behandelingen tegen Alzheimer komen langzaam in zicht. De studie over menselijk samenleven en de vrede bewaren mag nog wel wat geïntensiveerd worden maar het is eigenlijk meer jammer dat bestuurders en machthebbers zo weinig kennis nemen van de wetenschappelijke resultaten op dit gebied. Als het gaat om de Bijbel is dat willen weten, meten, verklaren en voorzien wat minder vruchtbaar. We weten dat aan alles een eind komt. Sterren storten in tot zwarte gaten, ooit was er een grote knal waarmee alles begon en ooit zal alles ineenstorten tot een groot zwart gat. We geloven dat God er dan iets mee te maken heeft, dat er een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zal komen waar geen pijn en geen verdriet meer is. Dat geloof zet ons in beweging om pijn en lijden te bestrijden, want uiteindelijk kan die nieuwe wereld elke dag komen dus waarom er niet alvast mee beginnen. Zoals Mozes niet ging wachten op de nieuwe aarde maar zijn volk uit Egypte leidde en Elia zijn mond niet hield maar de misstanden in de samenleving luidkeels aan de kaak stelde wachtte ook Jezus van Nazareth niet tot God ingreep maar begon hij brood te breken en mensen weer bij de samenleving te betrekken. Dat is mooi en dat willen we vastleggen, maar vastleggen is er niet, de wereld zo bewaren zoals we die goed vinden is niet aan ons. .Zo zijn er veel zogenaamde Christenen die zich voortdurend bezig houden met de eindtijd en de tekenen die daar op zouden kunnen wijzen. Maar ook vastleggen en nameten is niet aan de orde. Het verhaal van Jezus van Nazareth is een verhaal van beginnen en opnieuw beginnen, telkens weer. In de ogen van de wetenschap een bespottelijk verhaal, maar voor wie er in mee wil doen een glanzende werkelijkheid van bevrijding uit de slavernij van alle dag en het aan de kaak stellen van het kwade in de wereld. Daar komt de wetenschap alleen nog als hulp bij, want in de wetenschap hoef je niet te geloven. Een conflict tussen geloof en wetenschap is er dan ook niet. Ook in de wetenschap geld dat alles een einde heeft en dat het met de samenleving in de wereld nog wel wat beter kan. De glanzende werkelijkheid van die toekomstige betere wereld kunnen we vandaag ook al weerspiegelen daar kun je mee rekenen, en als er een morgen is dan begint het gewoon weer als nieuw.